Engin Namlı - Yürüdüm Ben

Hayatın eğri yollarını düzleyerek
Üstünden çile kervanını yürüttüm ben
Yorgun bedenimle zorlukları yenerek
Mecalsiz gönlümde dertle nöbet tuttum ben

Titreyen caddelerin dar kaldırımında
Kar ile tipi kavga ederdi bağrımda
Mor güller açardı elimde ayağımda
Sendeleyerek ak zamana yürüdüm ben

Omuz üstümde baş, ayak üstümde beden
Ömrümce eşlik ettiler kar kış demeden
Sabırla, azimle çıktılar her çileden
Cefadan alındım sefaya konuldum ben

Uyku benim ferahlık tahtımdı her gece
Huzur cümlesini anardım hece hece
Uyanınca dünyaya rahatım bilmece
Çöze çöze öğrendim keyfe büründüm ben