Emre Özkurt - Sevdaya Muhalifim Hasrete Mahkum

Günler geceye döner
Yangın saati, alevler
Ay bulutla dans eder
Yürekten kilit zincirler
Karanlıklar üstüme çöker
Ağlamaklı olurum
Duvarlar bana bakar
Ağzım yüzüm yorgun
Cansız düşmüş sefil
Kıyılarlım bile derin
Sevdaya muhalifim
Hasrete mahkum
Sevgiye aç, yoksun

Yaşamak çocuksu bir sevinç
Var olmak öylesine acı
Çelik gibi sağlam, çetin
Kendimi tanıyamaz oldum
Bir kadehte sarhoş
Çıkmaz oldu böyle yollar
Doyasıya gülmek Sevmek ve sevilmek gerek
Can sıkıntısı koyar adama
Hesap sorar, anlamaz halden
Yalnızlık büyük, yalnızlık ağır
Bitmez bir türlü her gün tazelenir
Şafakla beraber bastırır
Seyir halindeyken rüyalarım
Başımda korkular, kaygılar
Düşünmekten harman olurum
Böylesine keder çürütmez mi
Yıkmaz, dağıtmaz, parçalamaz mı
Tıpkı ölüm gibi bir hain
Haykırsam canım çıkana kadar
Acımasız mı bu tüm kanunlar
Güldürmez mi yüzümüzü aşklar
Buldurmaz mı yaşama sevincini
Belki başka zamanlarda
Sevdaya muhalifim
Hasrete mahkum
İçimi kaplar bir sancı
Yine kurşunlanmışım solumdan