Emre Özkurt - Sevdalar Bana Sürgün

Ağlamaktır asıl zor olan
Gözlerim gökyüzünü özledi
Aydınlık günleri düşledi
Duvarlar buz odam soğuk
Hayatım kara kıştan ibaret
Sıcak bir gülüşe hasret
Sevgisiz taş kesilmiş bir yürek
Uykusuz geçirdiğim
Bitmek bilmeyen hain geceler
Ruhum izinsiz eylemlerde
Ruhum ansızın gözaltında
Korkarım tanrım
Sevdalar bana sürgün

Gideceğim yollarım çıkmaz
Geçiyor bak ömrümden ömür
Benim meskenim dört duvar
Bir sonbahar çiçeği gibi
Dökülür imkansızlık dudağımdan
Yaktığım o eski şiirlerimdir
Bak sönüyor sigaramın ateşi
Birazdan bir daha parlar
Sabaha dek bu kavga sürer
Küskünüm tanrım
Sevdalar bana sürgün

Dağlardan kopup gelen çığ gibi
Yükselir içimdeki kahrolası keder
Yıldızsız kalan gecelerden
Güneşi olmayan sabahlara
Uzanır sokaklar boylu boyunca
Beton yığınlarının arasına
Rüzgar bağrımı deler geçer
Sular zaman gibi akar gider
Anlayamazsınız siz beni
Vakit hayli daralır biter
Beynim yerinden çıkar gibi
Düşündüklerim beni boğar
Çığlık çığlığa yaşar giderken
Bir gece yarısı ölebilirim
Belki bir hüzün sabahı
Yalnızım tanrım
Sevdalar bana sürgün