Emre Özkurt - Kendimi Çekip Vuracağım

Hiç bir yol götürmez beni bir yere
Yollarımda pusular sıralı epeydir
Işıklarım karanlıklar içinde zor
Aydınlıkları kendine yetmez kör
Yürümekten korkarım her yeri dar
Kaldırımları bile ölüm tehlikesinde

Ne olacaksa olsun isterim artık
Kan beynime sıçrıyor durmadan
Ya ben kendimi çekip vuracağım
Ya da gelip beni bulacaklar

Hiç bir kadın sevemedi beni bir kere
Çok kadınlar tanıdım bende
Hepsi birbirinden güzeldi gözümde
Her biri ayrı düşler içinde gezerdi
Birisi beni sevmeye çok yakındı
Yürürken koluma girerdi ara sıra
Ya da sarılırdı öylece yol ortasında
Kitaplar alır giderdi benden Beni daha fazla anlamak için
Bir türlü haber alamazdım ondan
Nerde görsem tanırdım dağınıklığından
Görünce beni gözlerini üzerime kilitlerdi
Yüzü bir türlü gitmezdi aklımın ucundan
Bazen de kaçar adımlarla uzaklaşırdı
Hiç biri bana benden yakın olamadı

Hiç bir yol götürmez beni bir yere
Rüzgarlar bıçak gibi vurur sırtıma
Ardım boş gülüşler içimi ısıtmaz
Günler karardıkça gece bitmez
Vakit daraldıkça azalır gitmez
Var olmanın acısı dayanılmaz
Kederin ceketi üzerimden çıkmaz

Ne olacaksa olsun isterim artık
Kan beynime sıçrıyor durmadan
Ya ben kendimi çekip vuracağım
Ya da gelip beni bulacaklar