Sanı
Her sabah bu kıyıda sandallar olur, her sandalın içinde üç beş insan.
Karnını doyurmak isteyen sayısız martılar üşüşür sandallara
Ve ben bir diziymiş gibi izlerim her sabah…
Sanki bu sabah güneş doğmak istemiyor gibi ve saat sabahın yedisi,
Hâla gecenin etkisi izini sürüyor...
Ne bir insan görebiliyorum, ne de martı ötüşmeleri duyuyorum.
Biraz daha beklemek geçiyor içimden, zaman ise ısrarcı geçmemekten,
Bir çığlık kopuyor denizin orta yerinden,
Dönüp bakmama ramak kala, bir el dokunuyor omzuma!
Uyanıyorum düşümden.