Emre Aydın - Yine De Ben Toplardım Yerden Kalbimin Kırıklarını

En çok senin yanında üşürdüm.
Sen beni her zaman üşütürdün de...
Haddimi aştığım zamanlarda; :
Sana yaklaşmayı denediğim zamanlarda yani.
En acımasız soğunu çarpardın üstüme.
Çok toydum,
Dayanamazdım,
Buz kesilirdim.
Ve son bir vuruşla
Paramparça etmeyi de ihmal etmezdin...
O buz kütlesini her seferinde.
Yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını! ! !
Suya benzerdin;
Musluktan damlardın mesela.
Ben uykuya dalmadan önce,
Uykumu beslemek için..
Ya da durup dururken
Bir salgın hastalık getirirdin uzaklardan...
Bana armağan ederdin. Hiç bir şey yapmasan
Ayakkabımın içine girerdin.
Tam da evden yeni çıkmışken ben...
Sen basbayağı suya benzerdin.
Ne zaman kötü hissetsen
Kötü hissettirmek için; :
Yokuş aşağı akmaya başlardın bütün gücünle....
Tabi ki ben olurdum yokuşun altında.
Ve her zaman hazırdı savunman.
Yokuş yukarı nasıl akacaktın?
Ve tabi ki gövdemi parçalardın.
Sen benim gövdemi parçalardın da;
Yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını! ! ! !
Sen suya benzerdin ya
Sensiz olmazdı.
Olduğu kadar da olmazdı.
Yani ben bir hiç kimseydim.
Ama yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını...
SIRF AYAKLARINA BATMASIN DİYE! ! !