Umudun kenarına baraka yaptım
Sadece senin sayende
Umudu bir kereliğine tatmak amacıyla
Bir umutsun
Bir karşı koyuşsun sen yalnızlığıma
Umarım birbirimize okuyabiliriz
Sen istedikten sonra ortak bir dille yazabiliriz
Tabii ki mürekkebim bitmeden
Bir şiirsin
Bir defa dökülecek olan dudaklarımdan
Böyle bakmayı nasıl başarıyorsun
Okulu mu var bunun
Nasıl ilk görüşümde benim içimde uyandın
Bir bakışsın
Bir tek sana ait sevgi sıcağı gözlerine
Sesimi tüm insanlara
Duyurmak istedim ilk defa
Hiç çekinmeden hiç duraksamadan
Bir haykırışsın
Bir bir bütün insanların ezberlemesini isteyeceğim
Bugüne kadar hep kendim oldum
Bir tek yalnızlığımı benden saymadım
İlk defa bunu seninle başardım
Bir isyansın
Bir tek yalnızlığıma mualif
Aslında hepsini severim
Bana göre kötüsü yoktur
Ama en çok seni sevdim
Bir çocuksun
Bir kişiyi istediğim gibi şımartabileceğim hayatımda
Hiç bu kadar istememiştim hayatı yaşamayı
Seninle birlikte bunu da başardım
Bunu senin de anladığını bilemem
Bir sevdasın
Bir kere beni hayata bağlayacak olan
Fazla umutsuz olduğum düşünülebilir
Ama sen olmazsan ne anlarım
Senin olmadığın hayattan
Bir intiharsın
Bir kere bile gözümü kırpmadan gidebileceğim
İçimde seni ilk hissettiğimde
Açıklayamadım kendi kendime
Sağol sen gösterdin bana
Bir varoluşsun
Bir tek eskimeye yüz tutmuş kalbimde
İnsanların bir şeye neden
Gözü kapalı bağlandığını
Hiç anlamamıştım seni görmeden
Bir tutkusun
Sonsuza dek umutsuzca bağlanabileceğim
Bugüne kadar nasıl geldiyse
Öyle yaşadım hayatı
Fakat seni tanıdıktan sonra karar verdim
Bir amaçsın
Bir tek yoldan ulaşabileceğim
Bir tek sensin
Bir tek sensin ''Menekşe Bakışlı''