Emel Koşar - Tanrı&ça

Anne
Tanrıların laneti bozdu sessizlik yeminimi
Adaklarım güneş gülüne
Meryem ana dikeninde ışığı toplamak için
İda'ya sığındım, anıları kemire kemire
Satürn'ün çocuklarını doğurdum
Sütüm zamana yayıldı, şimşekleri besledi
Yağmurla çağladı jüpiter'in öfkesi
Göklerin annesiyim
Neptün'ün kırbacıyla sahile at sürmem
Denizleri, depremleri emzirmem
Kartallarla kanatlanırım
Oğul
Elimde şimşek, dilimde gök gürültüsü
Toprak ve deniz dar gelir bana
Çığlıklarla çınladı dağlar küstahların cezalarıyla
Öfkem taze çiçek gibi açılmış yaraları dağladı
Rakiplerim eski bir çuval gibi dağıldı
Düşmanlarımı bulutların ağırlığıyla boğdum
Mavi göğü kucakladım, aşkla kanatlandım
Ateşle derdim yok, yeminlerin tutucusu
Kuğu, boğa, bulut, altın yağmuruyum
Ölüm kadar sessiz değilim
Altın ağlarla hapsedilmem