Emel Koşar - Hypatia

sözün bütün dikenleri saplı aydınlığa
yara aldım zalimlerin kahkahalarıyla
Agora'nın kanında kaynayan karanlık
söndüremezsin yıldızları
saçlarımla birlikte uzayan karanlık
çözemezsin gökyüzünün sırrını
etimi kemiklerinden sıyıran karanlık
taşların pişmanlığı bana çarpmak
ateşin pişmanlığı beni yakmak
başkasının rüyasına erişemezsin
beni öfkeyle kemiren karanlık
pay edemezsin yeryüzündeki her şeyi
ayağıma dolandı yırtıcı sözlerin
sığmadı İskenderiye'ye hırçın sesin
nefrete bulanmış karanlık
hunharca tenime çaldığın kılıç
ne kadar gizledi ki hakikati
sözün bütün dikenleri saplı aydınlığa