Emel Güz - Korku Nefesi

adımlar bitince bu saat duracak
yalnız ayrılacağız tomuzla birlikte
bu keşfi hiç kimse duymayacak
adımızla doğuracak bu kapı çocuklarını

tenhalık olacak yalnızlık da
herkese sırrını açan kapının sevdirdiği
bizimle sonsuz nefesler arasında
yaralanmış bir sözcük hayat

adımlar bitince bu saat duracak
ölümü tamalayacağız öyle ağır
ben eşiğe karışacağım eşik gençliğime
zaman bize benzeyecek tozlu ve yalnız

ışık sönünce korku nefesini tutacak
sesimiz lekeymiş akşamın elbisesinde
bir rüyada buluşan ağzımızla rasgele
anlam arayacağız harflerin çekilişine