Sanki dünyanın en yakıcı şehrinde çırılçıplağım..
İçim çığlık çığlığa..
Cümleler boğazımı parçalıyor..
içimde hamuda kalkan bu harfleri cümle yapıp anlatabileceğim
Tek bir kişinin bile olmaması ne acı ama!
Bir boşluk!
Sanki uzaya ilk adımımı attım ve ne yapacağımı bilmeden,
Ayakalarımın neden yere basmadığını düşünüyorum..
Soru yok!
Cevap yok!
Sen zaten hiç yoktun!
Hava bulutlu!
Yüreğim kapalı!
Anlaşılan bugün gözlerim sağanak yağışlı…
kaç çocuk peydahladım yalnızlığımdan?
Kaç gece sevişip günahlarımla sabahında kaçından pişman oldum?
kaç gece adını avaz avaz bağırırken odamda,
senin kulaklarını çınlatıp uykularını böldüm.
peki ya sen sevgili sen benim anne olma hayallerimi
kaç kadının yatağında öldürdün?
o kadar adam sandım ki seni kadınlığımdan utanıyorum..
bakıyorumda şimdi yanımdaki boşluğa..
yanıma kim gelse Tanrı olmaz deyip yanına alıyor hepsini..
ben sana tapıyorum başka dinlere inanamam ki...