Eftalya - Sen Kokuyor Deniz

gaddar bir kıştı kapımı zorlayan
hoyrat bir rüzgardı ömrümü yalayan
sensizliğin acısı çöreklenince içime
sürgün oldum,
göç ettim senin şehrinden
yağan deli yağmurlar bile
yolumdan geri döndüremedi...

şimdi sensizliğin sürüklediği
ıssız bir sahildeyim
sen kokuyor buram buram deniz senden esiyor yüzümü yakan rüzgar
gözlerimde bin bir pişmanlık
içimde dalgaların ayak sesleri
bir bağ bozumu daha yaşıyor gönlüm...

bu sahil içimdeki boşluk kadar ıssız
burada bir başka giyiniyor siyahlarını gece
derinlerinde söndürüp ay ışığını
seni saklıyor denizlerin gizli suları
ve ben hala çözemiyorum kıramıyorum
yüreğime vurduğun prangaları...