Eftalya - Savrulurken Umutlarım

beni sevda vurdu her zaman
seninse sevmeye engel acıların vardı
yangından kurtarılması imkansız
evcil acıların
ve o acılar iyileşmedi hiçbir zaman
yüreğinde hep tortusu kaldı....

içimde birikmiş fırtınalar
dört nala koşan duygularımla
ben uğruna öleceğim sen için yaşıyordum
oysa artık şah damarımda patlıyor eşkiya sevdam
ve kendi kendine ağlar oldu gözlerim...

şimdi kan renginde verilmiş sözler
ve şafak kızıllığında yeminler hatırlıyorum
düşlerim bile çekip çıkaramaz oldu
düştüğüm uçurumdan
şaşkın düşlerimde savrulurken umutlarım
ben hala acımasızca aldatıyorum kendimi
ve gizlisinde
hala bir umut katilini yaşatıyor ruhum....