Eftalya - Kayıp Sevgiler Kenti

kaypak bir rüzgar esintisi
bir imbattı avurtlarıma dolan
bu şehir, bu yedi tepe sen kokuyordu
dudaklarında denizin tuzu
teninde yosunlar ağlıyordu...

önce vuruştum, sonra yenildim sana
hiç bir şeyim kalmadı sevdamdan başka
kimbilir kaç yanardağ daha
büyüyor ömrümün ıssız sularında
kayıp sevdalar kenti yüreğim
şimdi buram, buram sisler altında
boğulurcasına...

mağlup bir sevgi,
bir matem bıraktım sende şimdi çok uzaklarda ellerim
acıma! .son kurşununu da sür şarjörüne
vur beni! ..vur firar eden umutlarımı
vur ki; gömülsün son bulsun bu cinnetim
ağlamıyorum desem de inanma sakın,
yalnızlık yağmurunda sırılsıklam yüreğim...

şimdi bu kentin sokaklarında
bir aşkın enkazı duruyor,
külleri savruluyor göklerinde
yaşam omuzlarımda öyle ağırlaştı ki;
kalbim sanki darağacında, geceler ilmeği
haydi bir mezar da sen kaz öyle durma
bak! ..simsiyah bir matem misali
sevdam düşüyor ayak uçlarına...