hep uzaktan sevdim seni
ayrılık vardı hasret vardı bu sevgide
bir ömrün gülmeyen mirası gibi
sabırla sitemle avuttum kendimi
beni bu sevgiye mahkum eden
kader mi talih mi bilmem ki ne idi...
seni yüreğime aldım alalı
bilsen ne yaslara büründü divane gönlüm
hasretinle yandım her gün her gece
sen benden vazgeçmiş unutmuş olsan bile
benim yaşadığım sensin sadece...
gün oldu kendimle acımasız savaştım
vazgeçtim zaman zaman uzağa kaçtım
hasretin bu yangını söndürmeye yetmedi
sönmek istedikçe daha çok yandım...
yüreğimden gelip geçti yağmurlar
ben hep seni bekledim sessiz sedasız
sensiz ömrümden geçerken yıllar
ben sevdamı demledim kalbimin derinlerinde
hüzünler serpildikçe gecelerime
aşk yerine hasret düştü senle dolan yüreğime...