takvimden dökülen yapraklar gibi
bir aşk daha bitiyor gün kavuşurken
kederlerin en insafsızı benimle şimdi
yıkıldı viraneye döndü yüreğim
bir kördüğüm oldum çözemiyorum...
bu aşkın suçlusu yalnız ben miyim
her gün bir yangında yandı yüreğim
durmadan kanasa da açtığın yara
soranlara biz ayrıldık diyemiyorum...
sensizlik ömrümün dinmez sancısı
gittiğin gün yüreğime çöktü acısı
bu aşkın son sayfasına hasret yazıldı
silmek istesem de silemiyorum...
gidenleri geri getirmez yollar
peşimde gölgesi var bin bir hasretin
neye yarar şimdi bu geç pişmanlık
bir araya gelmemiz zor bundan sonra
dönmek istesem de geri dönemiyorum...