Eftalya - Ansızın

mutlu çığlıklarla kanat çırpan
özgür bir martıydım rüzgarda;
elleri üşümüş ama kalbi sımsıcak
dalgalar ürkerdi çın çın kahkahamdan

tek sanaydı bütün acizliğim
bir sana boyun eğmişti asi kalbim
nasıl teslim oluyorsa doğa hazana
öyle teslim olmuştu sana yüreğim

gökler ağlarken bir kasım sabahı
sensizlik açtı güz bahçelerinde renkler soldu,sesler sustu ansızın
o an anladım ki;sen gidiyorsun...

karardı denizler,gökler yok oldu
sessiz gölgeler indi sahillere
yapraklar sarardı,çiçekler soldu
sonbahara karıştı sensizliğin kokusu

bölündüm;şaşkın ortada kaldım
ümitlerim toz duman,yagmalandı duygularım
günahımdın;gecelerce içimde sakladığım
meğer affedilmez hata imiş aşk diye inandığım