el ayak çekildi çoktan
sonsuz mavilere karıştı gece
derin bir uykuya daldı bu şehir
bir dağ başı ıssızlığı
bir yalnızlık tepiniyor artık içimde...
derin mavilerden sesleniyorum sana
kalbime vuruyor hasret kokan dalgalar
kaçak bir hüzün esiyor yüreğimin sokaklarında
bu nasıl sevmek nasıl özlemek böyle
iliğime kemiğime işlemiş
kendimi arar oldum aynaların ötesinde...
şimdi sen rüzgarını bile unuttuğum o şehirde
infazın korsan afişlerini asıyorsun yedi tepeye
ben kendimi sürgün ettiğim ıssız sahilde
kırgın bir sevdanın sessizliğinde yüreğim
canım yanıyor
adresi eksik mektup gibiyim
son pişmanlığımı mühürlüyorum gözlerime...