Ediz Yelen - Güneş Ve Çocuk

Bir acı hüzün bu,
Bir soluk öfke,
Çiçekler duruyor namluların gölgesinde,
kasımpatılar,güller,çiğdemler ve fesleğenler...
Gülüşler duruyor enkazların gölgesinde,
Belinde sapanı ve koca bir cep dolusu çakıltaşı,
Yürüyor korkusuzca karanlığın üzerine...
Tel örgüler görüyor düşlerinde,
Arkasında daha dün koşuşturduğu yemyeşil çimenler..
Güneşi görüyor çocuk,
Güneşe kanat çırpan güvercinler,
Kelepçeler görüyor,
Parmakları büzüşmüş,kan toplamış bilekler...