Ece Arabul Günel - Devinim

Nasıl devinimdir bu

Bir sürgün bir ışık dalgasında

Kabuk değiştirmesi ağacın

Nerden başlar, neyle tükenir sevda

Öyle bir ses yüreğimde dağılan



Kapıyı her açışımda

Karşımda bekleyen boşluk
Senin kadar yakın geliyor bana



Bedenim bir çırpınış

Güneş içmiş incir sıcağında

İri yaprakları gölgesi yokluğunun

Özlem kurtarır bizi

Özlem umudun yakarışında