Ebubekir Eroğlu - Yitmeyen İki İyilik

YİTMEYEN İKİ İYİLİK

kimse yakıştırmadı yakıştıramaz
yoksullaşmayı hayata
onca tükenişe kıtlığa rağmen
düşten ve umuttan yana

şehirdeyken her taraf korunmuşken
güç mü yeter kuşatılmışlığı yarmaya
düşler kafaca alışverişimizdir
ağırlık merkezi tehlike olan hayatta

umutsa uyuşup kalmamaktır
keyif çat diyen bugün sarhoşluğuyla
kafaca uyuşacak bir yer var elbet
ruhça uzanırız bir gün kıyısına
zengin olması beklendi hep hayatın
kanmaktan değil bolluk uygarlığına
eh& dayanabilmek için
terkedilmişliğin kahırlarına

bir gram artış olmamıştır
mesele bin yıl önce yoksun olunanlarsa
yığılmış onca mala dikilmiş binaya rağmen
dünya hâlâ aynı ağırlıkta

düşler ve umut dersen öyle değil
varlığı bağlansa da yoksun oluşa
umudu anlamsız kılacak doygunluk ne ki
düşleri kötürüm edecek zenginlik
hem neye yarar şu dünyada