Duygu Tuncel - Kara Toprağım

kendi kendimi esir aldım

kilitledim kapılarımı

pencerelerim sımsıkı kapalı.

saatlerim durmuş

elektriklerim kesik.

yok beğlantım kendimden başkasıyla.

kalbim bomboş

ruhum olmuş sarhoş bu uğurda
zamana bıraktım seni sevmeyi

ama sevgin gidince gitti her şey

yaşayan bir ölü oldum

bahara hasret papatyalar gibi

yağmura aç topraklar gibi bekliyorum yağmanı

artık gözyaşlarım değil

senin bakışların beslesin kara toprağımı...