Duygu Tuncel - Hayal

gözlerinde hüznün karanlık perdesi

minicik ellerinde ufalanmış bir hayat

sen,engin denizlerin mavi çocuğu...

vazgeçmeyeceksin değil mi oynamaktan.

izin vermeyeceksin avuçlarından kaymasına umudunun.

kalbindeki sevgi küllerini savurmayacaksın uzaklara

sen engin denizlerin mavi çocuğu...

dalgalanırken saçların hırçın rüzgarla

ellerin kanarsa tutsaklığında yalnızlığın

yine de bekleyeceksin değil mi güzel günleri

bilsen de gelmeyeceğini.

sen;engin denizlerin mavi çocuğu

üşürken yağmurlarında sonbaharın

savrulurken oradan oraya acımasızca
yine de anacaksın değil mi eski günleri

bir dostluk türküsü tutturup dudaklarında

sırtına alıp bohcanı



çıkacaksın değil mi yine yolculuklara?

sen engin denizlerin mavi çocuğu

hiç bıkmayacaksın değil mi dalga geçmekten yaşamla

ağlamakla,gülmekle,sevmekle,sevilmekle bezeyeceksin

hayatının baharını

sen engin denizlerin mavi çocuğu

gözlerinde hüznün karanlık perdesi

minicik ellrinde ufalanmış bir hayat

sen,engin denizlerin mavi çocuğu...