Duygu Tuncel - Aynadaki Geçmişim

gecenin bir yarısı olmuş

başımda bulutlar

almışım bir ayna

bakıyorum geçmişime...

sokaklarımda çocuklar var

masum gözleriyle gülmüsüyorlar bana

her köşe başında bir tanıdığa rastlıyorum

ama tanımıyor onlar beni.

büyümüşüz ya

bir yerlere gelince değişirmiş insanlar

öyle okunuyor gözlerinden

tanıdık tanımadıklarım oluveriyorlar bir anda...

anlayamıyorum ben onları

derken bir sis bulutu

geçmişten seri bir yolculuk geleceğe
ama sokaklar aynı

çocuklar aynı

tanıdıklar?

onlar yok

gitmişler

şimdi başkaları var o köşebaşlarında

daha samimi

"Ben burdayım,yanındayım."

diyen gözlerle gülümsüyorlar bana

ben de aynen gülümsüyorum onlara

her şey karşılıklı değilmiş

bunu anlıyorum bir de

ben herkese öyle bakarken

herkesin bana "Aynen."dememesinden...