Dursun Yüksek - Kara

kara...kara...kara

kara topraklara,

kara somunlar için salarım

Kara buğdayları.

Karasabana kara öküzlerim koşarım.

Karadır ellerim,karasabanın sapında.

Kara sabahlarda,

kara umutlarla

uyanırım hep.

Gecenin karanlığında

dönerim eve,tarladan.

Kara...kara...kara

kara ellerini tutarım hatçe'min

kara gecenin koynunda.
Kara çarşafların üzerinde

kara.. Kara çocuklar için

birleşir kara bedenlerimiz.

Kara gözlerimiz

Kara uykulara dalar sonra.

Ve ben her kara gecenin,

kara uykularında

beyaz bembeyaz

bulutlar görürüm rüyamda

ve her sabah yeniden

kara toprakların,

kara koynunda bulurum kendimi

kara...kara...kara

yoksa beyazlıklar tükendi mi?