Dursun Yüksek - Kader, Yazgı

Hiç gülmemişsin yaşam boyu

Ağlamamış,yıkılmamışsın da.

Ayşe teyze öldüğünde

Otuzundaymış daha.

Yavrusunun ciyaklarına karışmış feryatları

'şükür'demişsin,

-çocuk yaşıyor ya.

Ne yapalım 'kader' demişsin

ve yaşam kulaklarında bir feryat

Yüreğinde bir sızı.

Büyüyüp gelişen kadri'ciğin

Dilinde bir 'şükür'

kadri ilkokulda sen tarlada

kadri orta okulda sen gurbette

kadri lisede sen gurbette
kadri üniversitede sen gurbette

kadri'nin defterinde oluk oluk terin,

kitaplarında günden güne çöken omuzların

ve daha ellisine dayarken yaşın

vereme çevirmiş zatürenle

yatarken ölüm döşeğinde

ölümde var demişsin kaderde

'şükür' demişsin kadri'm okuyup

Adam oldu ya.

Ve şükrü emmi,kadri'n tabutunun ardında

yürürken boynu bükük,içi ezik.

'yazık daha ellisine gelmemişti' diyenleri

'yazgı' diye yanıtlamış;şükrü emmi

'yazgı'