Dursun Yüksek - Gülüm

Bir genç yatar

vurulmuş sokak arasında.

Bir ananın umududur akan,

taşlara bulaşmış kanlarda.



Bir tren kalkar sirkeci garı'ndan

ve eller havada sallanır... Sallanır.

Ve çocuklar ağlaşır

baba... Baba diyerek.



Bir ihtiyar kadın dilenir,

avuç açıp kaldırımda.

Bir genç kız dolaşır

Beyoğlu'nun ara sokaklarında.

Belki karnı aç gülüm,

sıcak bir yuvaya muhtaç
ve anne sözcüğüne aç.



Ve gülüm çocuklar,

marlboro sigarası satar köşe başlarında.

Onlar anasız, onlar babasız,

onlar yuvasız.



Toprak yağmursuz gülüm

ve bereketsiz.

Ve ambarlar buğdaysız.



Ben kalmışım sensiz

bir şey mi ki gülüm?



(FM'e)