Dursun Yüksek - Devlet Dairesi

İşi düşmüştü devlet dairesine

çare arıyordu kanayan yarasına

elinde sımsıkı tutup dilekçesini

çaldı kapıyı şapkasını alıp eline.



Hayret! Memur masasında uyumuyordu

bakıp yüzüne bir de gülümsüyordu

ne sevimli ne güleç bir insandı ki

o tatlı sesiyle 'buyrun efendim' diyordu.



O da nesi... Bir rüzgâr esiyordu

gecenin ayazı iliklerini donduruyordu

elinde sımsıkı tuttuğu dilekçesiyle
bir bankın üzerinde sabahı bekliyordu.





Devlet dairesine bir uğrayıverecekti

hal hatır sorup gönüllerini alıverecekti

purosunu şöyle bir düzeltip ağzında

kapıyı da çalmadan içeri dalıverecekti.



O binlerce rüyanın gerçeğini yaşayacaktı

oturup koltuğa bacak bacak üstüne atacaktı.

Memurla birlikte attığı kahkahalar

parkların banklarında yankılanacaktı.