Dursun Yüksek - Bacım

Sen beni tanımazsın bacım, adımı bilmezsin

ben seni ufku saran yanık sesinden tanırım

bilirim ne yaşam sana güler,ne sen yaşama gülersin

ben seni benimkine benzeyen umutsuzluğundan tanırım.



Yaz günü güneş tarlada yakar kavurur seni

tanırım balta,orak tutmaktan nasırlaşmış elini

düğününde görmesem de üstünde beyaz gelinliğini

ben seni yüreğini saran beyazlıktan tanırım.



Bir gün bir çift öküz parasına satılır umutların

ve bir tavuk parasına dikilir kırmızı duvağın
iki damla gözyaşı dökülür gözlerinden,tutamadığın

ben seni at üstünde dönüp dönüp bakışandan tanırım.



Belki de ilk görüşün gerdek gecesi kocanı

yaşam onun da ardında belirlemiş sıranı

ne kimse anlar seni ne sararlar yaranı

ben seni sofrada değişmeyen yerinden tanırım.



Çocukların olur peş peşe sayısı bilinmez

kocan ekmek kavgasındadır gurbetten gelmez

yediğin her öğün bulgur pilavıyla pekmez

ben seni yüzyıllardır süren ezilmişliğinden tanırım.