Doğukan Hazar Aytekin - Karanlık

Üstüme geceyi örttüm
Yıldızlar yaktı tenimi

Uyuyordum,
Rüyamda; yıldızlar

Gece soğuğu taşıdı,
Yıldızlar tenimi yaktı,
Isınamadım.

En büyük kabus olsa gerek;
Üzerinde gece,
Uyumak!

Uyuyamıyorum!
Üstümde gece,
Gecenin üstünde bir sürü hırsız.
Kutup yıldızıysa en büyük hırsıza ait fener,
Hani para değil, umut çalan,
En büyük hırsız.

Umutlu, mutlu gecelerde ne çok severdim seni; Ay
Ama bu gece,
Beni üşüten,
Yorganımdaki en büyük yırtık.

Gece!
Sen ne kadar büyüksün.
Henüz, en şiddetli ışığımız bile seni aydınlatamıyor.

Ne kadar büyük
Ne kadar karanlık

Işığımız ancak bizi aydınlatıyor,
Onuda parayla satın aldık,
Yapay bir parlaklık,
Ne kadar aciziz karşında gece.
Henüz keşfedemedik,
Afrikada, açlıktan ölen çocukları,
Fazla çikolata yediği için siyah olcağı korkusuyla büyüyen
İsviçreli çocuğu
Ya da
Bütün siyahları beyaz tenli
Bütün beyaz tenlileri 'beyazYa da
Hepimizi kızıl yapacak
Bir ışığı

Ya da paylaşabilmek gibi
Farklılıklara saygı duymak gibi
Özgürlük tanımak gibi
Kardeşlik gibi
Sevgi gibi
Aşk gibi
Aşk...

Bir ışık bulamadık...

Gece!
Ama sende doymak bilmedin,
Nicelerini aldın elimizden,
Nice aslan parçalarını.
Sen onların düşmanıydın
Hepside boşluğa seslenerek, yalnız öldüler

'Ölüm ve gece' yanyana gelince
Ne de uyumlu bir çift.
Biri altta, diğeri üstte
Çalışıyorlar ikiside delicesine
Tek bir isme;
'Karanlık
Artık gece üstümde
Yamalı bir yorgan
En büyük yama
En büyük ışıktı
Yani Ay