Doğukan Hazar Aytekin - Aslanın Çelişkisi

Gururludur aslan...
Yorgundur...

Bıkmıştır anlatmaktan.
Yeniktir.
Yenildiğini bilir!

Ancak... Atamaz umudu gönlünden
Çünkü hala çarpar kalbi

Ne yapması gerektiğini anlar;
Kendisi için yaşayacaktır.

Hapislik nereye gitasede onunladır;
Olsun varsın
Hapiste yaşamayı öğrenecek
Sadece kendisi için yaşayacaktır
..............

Ama bunu kabullenemez bir yanıda
İstese bu hapiste
Kendisi için yaşayabilir
Bunu yapabilir...

Ancak;
Nasıl olurda
Başkasından onun için;
Umut yaşatmasını bekler...
...........

O bir aslandır
İstesede bu kadar alçalamaz
Alçalmayı denemediğinden değil
Beceremediğinden bilir

O halde ne yapmalı
Nasıl yola koyulmalı
Günler boyunca ağlamalı,
Kafasını duvarlara mı vurmalı

Çaresizlik

Ahhhhhhhh!

Çaresizlik bir uçurum
Buraya düşmemeli
Herşeyin başı bir plan

ŞAVAŞMALIYIZ! ...

Birtlik olursak her şeyi başarabiliriz...
..........

Ancak korkar da

Ya! tutsaklıktan kurtulursam
O zaman nasıl beslenirim
Bu hayatı nasıl bulurum...

Ya! ÖZGÜRLÜK! der bir yanıda

YA! ÖZGÜRLÜK!
.............................

Tutsak olup karnını doyurmayı
Özgür olup aç kalmaya yeğ tutuyorsun
Ne kadar aşağılık bir düşünce!
Sen nasıl bir aslansın
Meğer sen sadece;
Kendin için yaşarmışsın...
Kendin için...
..................
Ben!
Özgür olup aç kalsam ne olacak İnsanlar benim yerime
İki aslan daha bulur
Benim yerime onları tutsak edecek
Ha! ben özgür olmuşum
Ha! olmamışım
Ne değişir ki?
..........................

Sen! ...

Sen değişirsin aslanım SEN!
Başkalarının özgürlüğü için
Kendi rahatından vazgeçersen
Sen! Değişirsin...

Çünkü hayat;
Silgisiz resim yapmaktır.
Resmini tamamladığında
Şöyle! Bir baktığında
Gördüklerin sana mutluluk vermeli

İşte!
Asıl mutluluk budur!

Asıl mutluluk;
Kendini gerçekleştirmektir
Sen bir aslansın!
Resmin de... Ona göre olmalı!

Yaşasın özgürlük!
Yaşasın özgürlük!
Yaşasın Ögürlük!

Her ne kadar tutsak olsamda
İlk fırsatta!
Kavuşacağım huzura
Ben bir aslanım! ...
Dolanıyorum kafesimde...

..........................................

Bu dolanma aylarca sürdü
Aslan kendini üzdü
Sonunda yine pustu...

Kafes sağlamdı...

Çelikten...

Ve
Bulduğu her delikten
Kaybettiğini arıyordu;
Belkide; umudu

Yılmadı...

Zaman zaman.... umudu yakaladı!
Ölünceye dek özgürlüğü haykırdı!
Koşacağı kırları...
Seveceği aslandan olacak yavruları...

................................

Ve bir gün!

O!

Öldü...

....................................

Bir hafta sonra
İki aslan daha geldi...