Doğa Şiirleri - Orman

Orman

Güzellikten konuşursak,
Hemen gelir dile orman.
Bir bilene danışırsak,
Eştir vatan ile orman.

Canlıların yuvasıdır,
Kaynak suyun kovasıdır.
En güzeli havasıdır;
Oksijendir bile orman.

Önler çığı, erezyonu,
Aklı olan korur onu.
Tayfun olsa gelir sonu;
Göğüs gerer yele orman.

Su işlemez çorakları,
Humus eder yaprakları.
Can bedeli toprakları;
Teslim etmez sele orman.

Soğuk, sıcak dengelenir;
Güneş olur, gölgelenir. Yel estikçe dalgalanır;
Benzer nazlı güle orman.

Yazar kâğıt, kalem onda,
Koca dünya âlem onda.
Özlediğim sılam onda;
Girer bin bir hâle orman.

Gönül versek biz hepimiz,
Cennet olur bu ülkemiz.
Suyu temiz, hava temiz;
Bir çoğalsın hele orman.

Yaptıralım amenajman,
Çalışalım zaman zaman.
Yok olur toz, kirli duman;
Alındıkça ele orman.

Bir servettir her zerresi,
Bağlamamın malzemesi.
Yüksel çalar, çıkar sesi;
Sedâ verir tele orman.

Ozan Bindebir (Yüksel KILIÇ)