Dinmez Er - Başlayan

Hangi aşka imrensem ihanet kokuyor.
Beddualar, lanetler dolduruyor sayfaları
Baharlar hep başka bahçelere konuk oluyor
Düşerken toprağa üşüyor benzi solmuş yaprak
Kapattığım perdeler odaların yalnızlığını
İçeri dolan karanlık iç acılarını çağırıyor
Mazinin mahzenlerinde küfleniyor anılar
Geride söylemek istediğim
Söyleyemediklerim kalıyor.

Kümelenir aklıma intihar bulutları, vazgeçişler
Solucan misali bir köşede büzülür kalırım
Derin iç çekişler, zamanın unutulmuşluğu Hepsi senden kalan umutsuz işaretler…
Yanlışı seçen sen miydin, ben mi?
Bana tavsiyen görmemek, unutmaktı seni
Zaman faydalı reçete, en tesirli ilaçtı
Gölgem gibi şiirler peşimden geliyor

Kirpiklerde damla, damla gözyaşları
Katlanılmaz böyle bir ayrılık sonucuna
Senle başlayan, senle biten her sözcüğüm
Aşkım, hasretim sen, mutsuzluğum,
Sen suyum toprağım, aşım
Sen, sen, sen!
Neden?