Dinmez Er - Ağlayan Venüs

Kent üşüyordu hayvanları, insanlarıyla yoksulca,
Ağlıyordu Venüs unutulmuşluğun soğuk taşlarında,
Aşk ta, namus ta alınıp satılıyordu kolayca,
Korku bıçağın keskin sırtı, bir namlunun ucunda.

Karnı deşilmiş bir canavarın dökülüyordu,
Neonlu caddelere, izbe sokaklara pisliği.
Gece kangrenli bir yara gibi ağır kokuyordu.
Kirleniyordu Venüs'ün ak mermer temiz güzelliği.