Dinçay Doğar - Dut İle Hasret Renkli Gül

Biliyorum yoksun artık

beklenenlerin olduğu yerde.

Dut ağacının altındaki

hasret kokan çiçekçide de.



Beni dut ağacına seni çiçeğe benzetiyorum.

Dut ağacının gövdesinde kocaman bir yara

Çiçek yaranın önünde müşteri bekliyor.



Karıncalar girip çıkıyor yaraya

Çiçekçi kadın sırtını dayıyor yaralıya

Yetmezmiş gibi kuşlar konup dallara

Pisliyorlar sarı ,yeşil yapraklara .



Birden metalik renkli bir araba

zınk diye durdu

İnen adam çevreyi süzdükten sonra
havalıca kapıyı vurdu.

Menekşe, nergiz, karanfil dururken

Gitti , hasret renkli gülü buldu.



Uzattı gösterdi arabadaki

eli şakağındaki kadına binlerce bombalar patlattı,

atılan yapmacık kahkaha.

Geldiği gibi giderken metalik renkli araba

İstenmeyen dikenler sokuldu ağaçtaki yaraya.



Topal adam yürüdü seke seke

Aklı takıldı dut ağacı ile hasret renkli güle

Dikenler çıktı kovuktan

boy boy yokuş yukarı sıra oldular

Hep bir ağızdan :

Seni terk eden herşeye gülümse dediler .