Dinçay Doğar - Çok Mu Şey İstemiştik?

Gelen baharla birlikte karanlıkların bile

bize yasak olduğu bu şehirde

Uykusuz gecelerin arasına sıkışmış

yeleleri düşmüş düşler gibi,

yekbezan yalnızlığımız gibi

Her doğan güneşle beraber

Sabrın ,en sert sularını içiyoruz .



Dümensiz bir sandaldayız sanki ,

Yelkenlerimizi

zamansız parçalamış zaman;

son umutcasına asıla kalmışlar serende.



Çok mu şey istemiştik tanrıdan ?

Yoksa inancımızı mı az görmüştü ?

Nemin amortisini bile çok gördü

hayal ettiğimiz kıyılardan.



Off ! Işıkların son prensesi , off !

İki kafadar biz,

sular altında kalmış bağ bozumlarına

Nar çiçeğindeki ateşlerin

yürek yangınlarına mı sevdalanmıştık?



Off ! Yakamozların son prensesi , off !

Yaşananlar da gelmese akla

yollara yağan karlar,

gayretini yitiren bahar,

Serende asılı umutlar

Ve hatta karamsarlıklar : Hepsi yalan olacak.



Düşündüm de,

nerede eksik buldu tanrı inancımızı.

Doğrularımızda ...

Düşüncelerimizde ...

Sevgimizde ...
Nerede, nerede yaptık biz yanlışı ?



Acaba biz yanlış yapmış mıydık ?

Yoksa sınavlarından birinde miydik yine ?

Yalnızca hatalarını onramak için ,

var mıydı bizim kadar kendini sorgulayan,

yürekten kendine inanan,

ve yardım isteyen kulu



Off ! karanlıkların prensesi , Off !

Ne kadar çok iz bırakmışız acılara

Karanlıklara...

Yalnızlıklara...

Yarınlara...

Yarınsızlığa...

Off ! Limon çiçeği çaylı tek lüksüm , offf!

çiçeğin özünde,

yaprağın yeşilinde,

eşkiyanın vicdanında,

yoklukların olanca ağırlığındaki

Karanlık gözlüm , off !



Off! Sürgün bakışlarına parya olduğum,

yüzü benli,

gözü benli,

göğsü benli,

sırtı benlim off!



Off! Gecenin karanlığını yırtan sensizliğin narası off!

Bu derinden gelen oflar da olmasaydı,

olabilir miydik birbirimize

bunca sorun arasında bu kadar yakın ?



22.NİSAN.2003

AFYON