Dilaver Övüç - Ben Yağmurda Yürümeyi Severim

Ben yağmurda yürümeyi severim küçüğüm.
İliklerime kadar ıslanmayı.
Ağlamayı severim ıssız bir köşede kimse görmeden,
Konuşmayı severim kendi gölgemle.
Biraz denizi,martıları , dalgaları severim.
Ben beni severim küçüğüm başkasını değil.
Hiç sıcak bir omuz olmadı başımı dayayacağım.
Hiç sıcak bir göğüs olmadı,sessizce uyuyacağım.
Sıcak bir yatağımda olmadı,aşkımda olmadı tanıyacağım.
Ben sokak fenerlerini severim küçüğüm,
Hiç ışığım olmadı altında oturacağım.
Ben ağaçları severim küçüğüm,ulu ağaçları.
Bana hiç kol kanat geren olmadı sığınacağım. Gölgesini severim ulu çınarların yapraklarını,
Gölgesinde uzanmayı severim serin , korkusuz,
Beni hiç koruyan olmadı küçüğüm,koruyan olmadı.
Ben beni severim küçüğüm,başkasını değil.
Ben İstanbul'u severim delice.
Kaldırımlarını severim ,dar sokaklarını.
Aşiyan'ı ,Bebek'i ,Çamlıca'yı , Emirgan'ı
Bir baştan bir başa yürümeyi severim caddelerinde.
Ezanlarını severim,dört bir yandan duyulan ezanlarını.
Bir ilahi güç verirde yüreğim çarpar.
Benim hiç gücüm olmadı,korkarım bu yüzden.
Ben beni severim küçüğüm,başkasını değil.
Ben beni severim küçüğüm...
Seni hiç değil..