Dilaver Övüç - Ayrılık Yorgundu Gözlerinde Giderken

Uzun direkli gemiler ayırdı,
Hasret boyu dalgalar kopardı bizi bizden.
Rıhtımlar göz yaşlarına boğuldu sen giderken.
İnce bir duman gibi kayboldu gemi.
Bir tek kırmızı gül ,dudakların gibi,
Sana olan aşkımdı anlatamadığım.
Damarlarımdaki kanla verdim rengini.
Öyle güzeldi ki, koparmaya kıyamadım.
Solmasın bizim gibi.

Sana ilk el sallayışım bu.
İlk veda edişim, belkide son.
Göz yaşlarımı göremezsin bakma yüzüme.
Kalbime akar yaşlarım,ağlamıyorum desem de.
Şimdi ayrılık zamanı,
Kelimeler boğazıma düğümleniyor.
Sana hiç kal demedim,yinede diyemiyorum.
Gidiyorsun nasılsa.
Seni hiç sevdiğimi de söylemedim.
Artık duymasanda söylüyorum. Sevdim işte.
Kısacık mı sürdü beraberliğimiz.
Yoksa çok mu uzun,
Yinede güzeldi ya olsun.
Paylaştığımız bir yudum mutluluk,
Bir yudum sevgi.
Sanki en büyük zenginlik gibi.
Yokluklar cebimizdeki para,
Acılar banka hesabımız.
Yinede sevgiyle mutlulukla doydu karnımız.
Küçük ,küçücük mutluluklardı aradığımız.
Bir tahta masa, iki iskemle ,bir sıcak çay.
Baş başa içtiğimiz,belki bir kadeh rakı.
Sonra,sevişmelerimiz.
Böyle mi bitmeliydi her şey , böyle mi sona ermeliydi.
Hiç bir şey söylemeden
Kızmanı istedim ,bağırmanı ,haykırmanı.
Gözlerinde ki bir kaç damla yaşı göremedim.
Arkanıı dönüp giderken.
Belki sende ağlıyordun benim gibi.
Gizliden , gizliden.