Devrim Yılmaz - Yorgun Düşlerde Ağlıyor Bu Şehir

Öfkenin kırbacı direncin sırtını parçalıyor
Kurtarmak imkân dışı'
Ani bir ölümü düşlüyorum artık
Bilincini kaybetmiş an'ın iklimi: ayrılık'
Bir uzaklık bölüyor kavuşmaları
Sesler çocuk oluyor ardımda
Yetim kalıyor umut mavisi
Bir apartman çalmıştı gökyüzünü
Bir hasret yürek sevincini'
Gündoğumunun büyüsünü bozmaya yetecek
Yağmurda dökülen evlerdeki son yakarış,
İnancın sınandığı son dua'
Kurtulmak için,
Geçmişin enkazlarında arıyorum Arıyorum son defa selamladığım şehri'
Kurtulmak imkân dışı!
Uzak kalıyor gelişlerim
Sokak çocuk oluyor ardımda
Aklımı almaya yetiyor,
Özlemin biteceği dağ dorukları
Varacağım gün, gün varacak ardıma'
Uğurlamaya gelsin beni,
Çöplerinde boğulan sokaklar, caddeler, şehirler
Ve oyunlarını unutan boyacı çocuklar'
Yani; 'yaşamak güzel şey be kardeşim' diyen
Ne kadar haklıysa iyimserlikte
Alıp başını giden de haklıdır.
Taşımaz hiçbir yürek hak edilmemiş acıyı'!