Devrim Yılmaz - Namluda Gencecik Bir Gülüş

Ben en başındayım ama,
Biliyorum bitti bitecek ömür
Gün doğumunun kızılında
Sersem bir öfkeyim
Ayrılık ve hasret açar bağrımda
Tetiği çektim çekeceğim
Namluda gencecik bir gülüş'
O gülüşün ardındaki yüzler'
Taşları kurşun yapan
Kirli burunlu, gözleri yaştan delinmiş
Şahin bakışlı,
Yumruğunu kanata kanata dövüşen çocuklar.
O sonsuzluğu muş ovasında ilk defa gördüm
Dokundum geç oldu ama dokundum
Esir olmak neymiş gördüm sonsuzlukta'
______Soysuzluktur heybemdeki barışı kirleten! ________
Aman ha dokunmayın bu yaraya Öldüm öleceğim soysuzluk elinde.
Ben en başındayım ama,
Bitsin ömür!
Ziyan olmasın uzak yolcular
Karanfiller öfkeyle büyüyemez
Elimde bizim sokağın taşları
Namluda Muş Ovası'.
Fırlatacağım yüreğimdeki özlemleri
Sonra yolları kar işgal etmemişse Norşin'
Gittim ha gideceğim.
Bağrımdaki hasreti kopardım artık
Elim kanıyor'
Ses vuruyor soğuk vuruyor nefesime.
Güvercinden çok karganın yaşadığı kentlere alışamadım.
Yaramda kangren uzak yolculara sözüm var
Ama sonumuz tasarlanmış
Namluda kör karanlıkta bir halk'