Devrim Yılmaz - Biz-II

Önce kavgam oldun sonra tadım tuzum işte'
Söylesene vaftiz edildi mi gecenin karanlığı ve dipsizliğine kadeh kaldırıldı mı bensiz?
Peki ya tadım tuzum sen vazgeçecek misin hasret olmaktan?

Ben mi?
Yaşamsızlığın ödev olduğu bir yerde beklemekteyim
Talihin insafında güler yüzlü bir çocuğu!
Ülkelerin gündeminde türlü acılar
Gel şimdi teşhis et bizdeki acının yüzünü'

ben o türküyü dinlemem bir daha her notasında sen varsın
suratı ölü bir halka benziyor acıların hepsi bende kalsın

Bir başıma kalmanın utanmazlığı bu
Dağlar yoldaşlık diyor
Oy düzlükler diyarı yıldızlar nankör Bana selam getir büyüyeceğim özleminle
bana gülümsüyor fotoğrafların
yoksa sen mi gülmüştün anıların tutsak fotoğraflarına?
ama bu son sonun sancısı yağmurları bile sevdirdi bana
özlemlerle uyanma sende
dedim ya tadım tuzum kavuşamamanın poyrazındayız
kayıp bir gülüş ilan olur kederimize!
ve senin yokluğun uzadıkça
sarhoşluğum düşer gecelere
ülkelerin sınırında büyük özlemler
gel şimdi avut bizdeki yürek hasretini
sesini vur türkülere
ben ezbersiz gelirim ardında
ne mi yapacağız?
Bu şiir bitmeyecek sensiz! ! ! ! !