Akşamın ilk gölgesi düşünce yollara
Ürkek bir sessizliğe bürünür zaman
Solar tüm renkleriyle yaşam bir anda
Unutur gibi olur kendini insan
Ve güneş dönüp giderken ağır ağır
Karanlık bastırır doğrulur ay sırrından...
Artık gecedir zuhurda.
Gece hep duyulmayan bir çığlıktır zamana
Karanlık sandığın görünmeyen değil gözlerimize
İçimizde olandır o en koyu, o en derin.
Sen sen ol birde hiçbir şey için
Bunu yarın yaparım deme & sadık kaldı hep
Ölüm randevusuna sadık da kalacak...
Belki de yarın güneş sen olmadan doğacak.
Sabaha doğru telaş içinde uyanır kuşlar
Dünya kadar yaşlı ve yorgun bir hayattır başlar
Zaman gözlerken toparlanışını gecenin
Sabırsız bir çocuğu andırır insanlar.
Ve uyanır canlı cansız bütün bir yaradılan
Ağır ağır ilerler akrep ile yelkovan...
Artık gündür huzurda.