Yaşamak...
Günlerin bu bungun ve bulanık havasında
sabahlar gün gün buruk aynalar uzak
gitgide azalan sızısıyla bir umudun
mezar taşları kadar soluk durgun
gecesiz sabahsız günsüz güneşsiz
yaşamak...
Yaşamak...
Kara ve soğuk bir zaman içi yitik
dinmek bilmez sancılarla bıkkın
derin ve ıssız kuyularda cansız
çırpındıkça büyüyen bir acıyla yılgın
havasız soluksuz renksiz ışıksız
yaşamak...
Yaşamak...
Her gün biraz daha silinerek sessiz
bastırıp güçlükle bir çığlığı derininde
bütün güzelliklerin ağrılı eşiğinden
yıkılıp dönerek gerisin geri üzgün
ümitsiz vadesiz aşksız sevgisiz
yaşamak...
Yaşamak...
İçin için bir yangını gizleyerek gözlerinde
gövdeyi cana bir yük gibi sürerek
savrulup giderek acı rüzgarlarda
kanayarak bütün bir ömrünle
anısız yarınsız duygusuz anlamsız
yaşamak...