Devran Demir - Yağmur & Anne

Ve akşam bitiyor
Gün geceye dönüyor usul usul
Ağır ağır adımlıyor ay gökyüzünü
Yağmur yağacak gibi
Kül benizli bulutlar var havada
Benimse o dil vermez duygularla
İnceden bir keder sızıyor içime

Bazen düşünüyorum da
Gece doğduğum için mi bilmiyorum
Ömrüme benzettiğim için mi yoksa biraz da
Ben neden geceleri seviyorum anne

Resmine baktım bugün
Bir suyun önünde durgun
Düşünceli durduğun resmine

O zamanlar saçların ağarmamış
O zamanlar yüzüne yılların
Yorgunluğu düşmemiş daha

Yağmur yağıyor anne...

Benim de saçlarım
ağarmaya başladı biliyor musun
benim de şakaklarıma şimdi bembeyaz bir hüzün yürüyor her sabah
her sabah biraz daha anlıyorum büyüdüğümü
(yaşlandığımı mı desem ya da)

Bir çocuk ağlıyor hala
bir çocuk içimde anne her gece
her gece bir çocuk
susturup dünyanın bütün seslerini
gözyaşlarını avuçlarıma doldurup
doldurup gidiyor sessizce

Yağmur yağıyor anne...

Nasıl geçti onca yıl onca zaman
ben ne gün, nerde, nasıl
büyüdüm sahi... sen
ne zaman yaşlandın anne?

Yağmur yağıyor anne
biliyor musun
Yağmur yağıyor anne
duyuyor musun
Yağmur yağıyor anne
gözyaşları gibi süzülüyor camdan

Görüyor musun...