biz ona mecburduk
biliyorduk
adını mıh gibi artık
tutacağız aklımızda
o şimdi denizlerden esen
rüzgarlarla usul usul salınan
ağaçların koynunda beyaz
çakıl taşlarından yorganıyla
o şimdi son yatak
o şimdi son uykusunda
ey hayatın o durgun
o mavisiz yaşamlarında
durmadan tozlanan duygularını
şiirin duru sularında yıkayanlar
unutmayın hiç olur mu
Attila İlhan'ı
Aşiyan'da...
.