Devran Demir - Evler

İşçi evleri durgundur
Akşamı sakin, sofrası yoksun
Bütün dünyası televizyondur.

Memur evleri bungundur
Herşeyi hesaplı-planlı
Saati hep kuruludur.

Köylü evleri donuktur
Eşyaları sade ve eski
Her dem aynı yerde durur.

Öğrenci evleri sessizdir
Kavgası ve sevdası çok
Konuğu azdır.

Bekar evleri boğuktur
Odaları dar ve dağınık
Duvarları çıplak ve soğuktur.

II.

Cezaevleri buruktur
Geleni çok, gideni az
Tek avuntusu mektuptur.

Huzurevleri soluktur Gülüşü nadir, gözyaşı sık
Geleni gideni seyrektir.

Genelevleri suskundur
Günleri yoğun ve kirli
Geceleri tenha ve acıdır.

Çocukevleri hazindir
Sevinci az, dalgınlığı çok
Oyunu tatsız, mahrum ve eziktir.

Doğumevleri hüzünlüdür
Havası sıcak, kokusu ilaç
Kan, ter ve süttür.

Kadın sığınmaevleri karanlıktır
Duyguları yaralı, uykuları dağınık
Aynaları kırık, bedenleri yorgundur.

...

Evler, evler, evler...

Hepsinde ayrı bir umuttur
Hepsinde ayrı bir düş
Hepsinde ayrı bir keder.