Derya Avşar - Yitik

YİTİK
Kaybolmuş bu yitik coğrafya,da
yitik insanlar maskesiz yüz yok:
yüzsüz yalan çok...
yitik kentlerin yitik insanıyız biz
gerçek yüzümüzü tanırmıyız?
taş duvarlar ardında çürümüş beyinler
beton yığınları üstüme yığılır
nefes alamıyorum.
yabancısıyım doğduğum toprakların
mezarım nerede kazılır kim bilir?
yitik zaman geç kalmışlığın öyküsü bu!
yanlışları söyleyemesekte
doğruları neden savunamadık?
uçurumun kıyısına kimler getirdi bizi? kendimizmi besledik yaşam katilimizi?
yaşadık yaşıyoruz diyebilirmiyiz?
çalındı geçmişimiz yok
gelecek için kim tohum ekeçek?
gülen tek bir çocuk yok
yitik cocukluğumuz hala ağlıyor
ağlayan çocukları kim susturacak?
ve seni aramaktan vazgeçtim
yitik yaşamın arasında nasılsa kaybolmuşsun
seninde artık yüzene bir maske takan olmuştur
ben değişmedim sendeki benim diyebilirmisin?
yoksa yitip gittinmi seninle beraber sendekiler?

NOT:Bu şiir SEVDAM ÜŞÜYOR adlı şiir kitabımda yer almaktadır.