Çektiğim acıyı görmüyorsa yar,
Uğrunda ölsen, ne yazar...
Mazeretler hep vardır.
Mecburiyetler ise mahkumiyettir.
Sen bizi hasrette mahkum ettin.
Bir gün bir yıldız kayacak ellerine
Ve sen ağlamayacaksın bile...
Sevdamı hüznüme kattım, gidiyorum ben.
Herşeyi sana değişirdim
Ama seni hiçbir şeye değişmezdim.
Görünür her yolun sonunda
Ve, başında tek sen vardın
Sana olan sevgimi büyütüyordum her güne
Ben bıraktığın yerde duruyordum hep
Senin gözlerin kayıptı bende, şimdiye dek...!
Hiç kimse sen değil ama, herkes sen
Sen hariç kendimle beraber herkezi unuttum
Bir gün acılarla tekrar sana gelirsem
Islak gözlerimi yüreğinle kurular mısın?
Yoksa, yine bırakıp kaçar mısın?