Derya Avşar - Pencereme Düşer

Yandı yeşilimsi çiçek bahçelerim
Yanık acıların dudağından öperim
Gözyaşlarıma damlıyor acılarım
Kurak topraklarda çatlamış dudaklarım
Bir kirbit ucuyla; ansızın tutuşur bir orman gövdesi.

Gül filizlerin tozları ıslak pencereme düşer
Doğa yas tutar kara toprağa dönüşür her yer
Etekleri acının çıplak yüzünde savrulur
Üzerimizde utangaç en derin dekolte gibi durur
Çimen yeşilini alevlere bırakınca doğa siyahı örter.

Mavimsi gökleri bulutlu dumanlar kaplar
Diyarını terk eder kanat çırpan serçeler
Hiç bir dalda güzellik vermez güller
En büyük felaket insanın dikkâtsizliğidir
Hiç bir canlıya kıymak, hiç kimsenin hâkkı değildir...