HAYAT VE RESİM
Hayat tıpkı,bir ressamın
Remi gibi durur bakınca
Önce bomboş bir kâğıt gibidir
Issız ve anlamsızdır
Boyanın eşsiz renkleriyle
Her bir fırça darbesiyle
Yeni bir şekil,yeni bir hayat
Kazanır resim
Hayat ise insanların
Varlığıyla hayat kazanır
Resimde tıpkı insan gibidir
Yavaş yavaş şekillenir
Fırça tuval ile buluşunca
Bulutlar boyanın o masmavi rengi ile
Hayat bulur
Sonra zümrüt yeşilinden
Koca bir ormanlık oluşur
Muhteşem çamlar,sarmaşıklar
Meydana gelir
Tıpkı insanın o nefis doğayla
Bütünleştiği an gibi
Fırçanın her darbesinde
Resim biraz daha biçimlenir...
Tıpkı şairin şiiri gibi
Duygu yüklü ve derin
Bazen engelleri aşan
Şelalenin kayalıklar arasından
Fışkırışı gibi
Bazen mutlu bir insan gibi
Bazen kükreyen bir at gibi coşuyor
Ve bazen özgürdür olabildiğine
Ve gidebildiğine inebiliyor
Derinliklerine
Bir ressamın elleri
Dünyanın dili gibidir
Dilsiz hayatı güzelleştirip
Elleriyle suna bilir
Ve her insan ressam olsaydı
Dünyayı güzellikler sarardı
Tıpkı çiçek bahçesi gibi
Olurdu hayat.